Inleiding

Dit klinkt misschien heel raar, maar lange tijd wilde ik dit boek niet lezen. Het werd teveel gehyped, en ik verwachtte daardoor dat het alleen maar tegen kon vallen.

Toen ik het tegen kwam op Netgalley, besloot ik het toch een kans te geven. Het was alweer een tijdje stil rondom het boek, en ik was toch wel nieuwsgierig geworden.

Waar gaat het boek over?

Feyre heeft haar stervende moeder beloofd voor haar vader en zussen te zorgen. Als haar vader zijn landgoed en status op moet geven omdat er flinke schulden zijn, gaat ze jagen om tenminste aan eten en geld te komen. Op een dag jaagt een wel erg grote wolf op dezelfde prooi als zij. Al weet ze dat hij mogelijk een Faerie is, en daarmee ontzettend gevaarlijk, ze schiet hem toch neer. Het is kiezen tussen dat of verhongeren, en de haat voor Faeries in haar hart speelt ook mee. Snel daarna wordt ze meegenomen naar de andere kant van de muur, het gebied van de Faeries in.

Hele gave hertelling

‘A Court of Thorns and Roses’ is een hertelling van ‘Beauty and the Beast’, maar dan met Elven en elfjes, en oude verhalen en sprookjes erin verweven. Ik vind het echt ontzettend gaaf gedaan. De personages hebben zoveel achtergrond dat al zijn goed en slecht heel duidelijk, je ze toch een beetje gaat begrijpen. Zelfs de slechteriken. Want zoals het gaat met een verhaal gebaseerd op sprookjes, is het natuurlijk toch wat zwart-wit. Er zit veel symboliek in, waardoor je ook gaat zien dat zwart en wit, dag en nacht, lente en herfst elkaar in balans houden.

Op een gegeven moment is het wel even doorbijten. Voor de lijn van het verhaal is het belangrijk dat Feyre en Tamlin elkaar goed leren kennen, en wij als lezers hen ook, maar daardoor ging het verhaal wel slepen. Gelukkig namen het tempo en de spanning ook weer toe, en heb ik het boek uiteindelijk alsnog binnen een paar dagen uitgelezen.