Wolf trekt geen definitieve conclusies maar wil de aanzet zijn tot een open gesprek. Een vrouw wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt,’ schreef Simone de Beauvoir al in 1949. Maar wát maakt de vrouw? Die vraag is onverminderd actueel. In Wolf ondernemen dertien vrouwen een zoektocht naar een antwoord.
Ik ben in ieder geval geen wolf
Als je me een tien jaar geleden gevraagd had of ik een feministe ben, dan had ik geantwoord met ‘nee!’. Ik had een beeld van feministen, het soort vrouwen die de Opzij (vast een heel goed tijdschrift verder) vullen met het nieuwe moeten. Om een feministe te zijn, in mijn beleving, moest ik haar op mijn tanden hebben. Niet alleen als het moet – want dan sta ik mijn mannetje echt wel – maar ook op de momenten dat ik dat niet wilde. Ik moest meer dan fulltime willen werken in een toppositie, me hijsend in een uniform van zakelijke kleding en hoge hakken en ambitieus tot in de hemel, ongeacht of het gezond zou zijn voor mijn geest en mijn lichaam. Als ik aan feministes dacht, dan dacht ik aan vrouwen zoals neergezet in het essay waar dit boek zijn naam aan dankt.
Ik ben wel mezelf
Een paar jaar geleden begon mijn visie te verschuiven, vooral door een paar fijne vrienden die het gesprek altijd aan blijven gaan. Ik ben namelijk wel degelijk een feministe, en ik ben er een enorme voorstander van om mezelf te mogen zijn. Met mijn eigen ambities en wensen. Ik mag mijn gezondheid belangrijker vinden dan de eisen van hoe het hoort.
Dat betekent dat ik ambities mag hebben die bij mij passen. Niet de bedrijfstop in, wel beter worden in de dingen die ik tof en belangrijk vind. Ik hoef geen hoge hakken te dragen, en zo mijn enkels verder kapot te maken, om belangrijk te zijn. En, wat ik recent geleerd heb: ik hoef me niet socialer voor te doen dan ik ben, en mag ook een autist zijn, net zo goed als mannen dat zijn. Dat maakt me niet ineens minder vrouwelijk of een halve vent, het maakt me gewoon een vrouw met een beperking.
Lees ook –>> Competenties: wat wil ik en wat kan ik?
Feminisme is persoonlijk
Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren, is het wel dat feminisme eigenlijk heel persoonlijk is. Het gaat erom dat je zelf keuzes mag maken, mag kiezen wat voor jou belangrijk of goed is. Dat is iets wat de essays in ‘Wolf’ heel erg duidelijk maken. De essays zijn gebaseerd op persoonlijke verhalen en omstandigheden, en daarmee is elk uitgangspunt compleet anders. Toch zijn alle schrijfsters feministes, op hun eigen manier. Net zoals ik dat mag zijn.
‘Wolf‘ is een ontzettend verhelderend boek, dat ik iedereen aanraad om te lezen.
Deze review bevat een affiliate link. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek niet.
Geef een antwoord